به شهادت رسیدن حضرت رضا(ع) بوسیله سمّ از مسلّمات تاریخ است که هیچ نیرنگی نمی تواند آن را توجیه کند و تاریخ صحیح و روایات معتبر و اقوال محقّقان بر آن گواهی می دهد.
احادیث منقول از پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) و امام صادق(ع) در حد تواتر این مطلب را تایید می کند. حضرت رضا(ع) نیز شخصا برای تعدادی از نزدیکان و معتمدان در اوایل امامت یکبار به نحو اجمال و بار دیگر به نحو تصریح این موضوع را بیان نموده اند.
- اباصلت از حضرت نقل می کند که فرمودند:
مامنّا الا مقتول شهید، یقتلنی بالسّم شر خلق الله فی زمانی. 1
«نیست از ما کسی (امامی) مگر آنکه کشته و شهید است، بدترین مخلوق خدا در زمان من مرا بوسیله زهر شهید خواهد کرد.»
- به مأمون -علیه اللّعنة- فرمودند:
اما انی لو شئت ان اقول من الذی یقتلنی لقلت.
«اما من اگر بخواهم می توانم بگویم چه کسی مرا شهید خواهد کرد.»
- محمد بن جهم روایت کرده است:
حضرت رضا(ع) به خوردن انگور تمایل داشتند، مامون در جای اتصال دانه های انگور به خوشه، سوزنهای آلوده به زهر قرار داده، پس از چند روز سوزنها را بیرون آورد و آن ها را نزد امام(ع) نهاد. حضرت از آن انگور ها خوردند و به شهادت رسیدند. 2
کتاب «زندگانی حضرت رضا (ع)» اثر آیت الله سید عبدالرّازق موسوی مقدم(؛ ناشر: آرام دل/ناشر همکار: صیام). ص 120
1- امالی صدوق، ص 39، مجلس 15.
2- مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 422.
تصویر از حرم مطهر امام رضا(ع)- مشهد مقدس.
