خضر(ع) و حضورش در عرفه
الإمامُ الرِّضا علیه السّلام:
إنّ الخضرَ شَرِبَ مِن ماءِالحَیاةِ فهُو حَیٌّ لا یَموتُ حتّى یُنفَخَ فی الصُّورِ ، وإنّهُ لَیأتِینا فیُسَلِّمُ فنَسمَعُ صَوتَهُ ولا نَرى شَخصَهُ ، وإنّهُ لَیَحضُرُ حیثُ ما ذُکِرَ ، فمَن ذکَرَهُ مِنکُم فلْیُسَلِّمْ علَیهِ ، وإنّهُ لَیَحضُرُ المَوسِمَ کُلَّ سَنةٍ فیَقضی جَمیعَ المَناسِکِ ویَقِفُ بعَرَفَةَ فیُؤمِّنُ على دُعاءِ المؤمِنینَ ، وسیُؤنِسُ اللّه ُ بهِ وَحشَةَ قائمِنا فی غَیبَتِهِ ، ویَصِلُ بهِ وَحدَتَهُ.
امام رضا (علیه السّلام) می فرمایند:
خضر[ع] از آب حیات نوشید و از این رو زنده است و تا روزى که در صور دمیده شود نمى میرد. او نزد ما مى آید و سلام مى کند و ما صدایش را مى شنویم امّا خودش را نمى بینیم. هرجا اسمش برده شود، حاضر مى شود. بنابراین، هریک از شما نام او را برد، به وى سلام دهد. هر سال در موسم حج حاضر مى شود و تمام مناسک را به جا مى آورد و در عرفه مى ایستد و براى دعاى مؤمنان آمین مى گوید. زودا که خداوند او را انیس تنهایى قائم ما، در زمان غیبتش قرار دهد و به وسیله او، وى را از تنهایى به در آورد.
(کمال الدین : 390/4 | وبسایت «کتابخانه احادیث شیعه») - تصویر از حرم مطهر امام رضا(ع)