قرآن در سیره رضوی

   حضرت رضا علیه السّلام شب های بسیار تلاوت قرآن می کرد، و هرگاه به آیه ای می رسید که در آن سخنی از بهشت یا جهنم بود گریه می کرد و بهشت را از خداوند درخواست می کرد و از آتش جهنم به او پناه می برد و همواره «بسم الله الرّحمن الرّحیم» را در نماز های شبانه روزی خود بلند قرائت می کرد و هر گاه «قُل هُوَ الله اَحَد» (بگو خدا یکتاست) را می خواند، آهسته می فرمود:«الله اَحَد» (خدا یکتاست)، و چون به پایان این سوره می رسید سه مرتبه می فرمود:«کَذلکَ الله ربّی».
   و هرگاه سوره «جحد» را می خواندند با قرائت «قل یا ایها الکافرون» (بگو ای کافران) آهسته می فرمود:«یا ایها الکافرون» (ای کافران) و چون به پایان سوره و آیه «لَکُم دینُکُم وَ لِیَ دین» (دین شما براى خودتان و دین من براى خودم) می رسیدند، سه مرتبه می فرمودند:«رَبّی الله و دینی الاِسلام» (پروردگار من الله و دین من اسلام است).

   و هرگاه سوره تین را قرائت می کردند، در پایه آیه «اَلَیس الله باحکَم الحاکِمین» (آیا خداوند مقتدرترین و حکم کننده ترین حکم فرمایان نیست؟) می فرمودند:«بلی و انا علی ذلک من الشاهدین» (بله و من بر این امر از شهادت دهندگانم). و وقتی سوره «قیامت» را قرائت می کرد، در پایان آیه «الیس الله بقادر علی ان یحی الموتی» (آیا چنین خدای مقتدری نمی تواند مرده ها را زنده کند؟) می فرمود:«سبحانک اللهم و بلی» (منزهی تو ای خدای من بله قادر است).
   و در سوره جمعه قل ما عند الله خیر من اللهو و من التجارة «للذین اتقوا» و الله خیر الرازقین می خواندند.
   و هرگاه از سوره «حمد» فارغ می شدند «الحمدلله رب العالمین» می فرمودند و وقتی «سبح اسم ربک الاعلی» (پروردگار بلند مرتبه خود را تسبیح گو) را قرائت می کردند آهسته می فرمودند:«سبحان ربی الاعلی» (منزه است پروردگار بلند مرتبه ی من). و چون «یا ایها الذین آمنوا» (ای کسانی که ایمان آورده اید) را قرائت می کردند آهسته می فرمود:«لبیک اللّهمّ لبیک».

---

سرگذشتهای تلخ و شیرین قرآن: ج4، ص 19، بحار الانوار، ج 49، ص 94. / برنامه چهل داستان امام رضا(ع) اندروید