امام رضا(ع) و عید غدیر

• تبریک گفتن؛

امام رضا(ع):
روز غدیر هنگام برخورد با یکدیگر بگویید:

الحمدلله الذى جعلنا مِنَ المُتَمَسِّکین بِوِلایة امیرالمؤمنین

«سپاس خدایى را که ما را از توسل جویان به وِلای امیرالمؤمنین(ع) قرار داده است.»

 المُراقبات، ص260

*******************************

• تبسّم؛

 امام رضا(ع):
« روز غدیر روزِ تبسم به روى مؤمنین است. کسى که در این روز به روى برادرِ مؤمنش تبسم کند،
خداوند در روز قیامت، نظرِ رحمت به او می ‏افکند و هزار حاجتش را برآورده ساخته و قصرى از دُرّ سفید برایش بنا میکند و صورتش را زیبا می سازد.»

 المُراقبات، ص257

*******************************

• جشن گرفتن؛

«امام رضا(ع) در عید غدیر احوالِ افراد و اطرافیان خود را تغییر می داد و وضع تازه‏ و شادى در آنان ایجاد می کرد.»

الغدیر، ج1 ص287

******************************

منبعز: «کانال یاامیرالمؤمنین» در تلگرام : telegram.me/YAamiirALmomenin

تصویر از حرم مطهر رضوی

خضر(ع) و حضورش در عرفه

الإمامُ الرِّضا علیه السّلام:

   إنّ الخضرَ شَرِبَ مِن ماءِالحَیاةِ فهُو حَیٌّ لا یَموتُ حتّى یُنفَخَ فی الصُّورِ ، وإنّهُ لَیأتِینا فیُسَلِّمُ فنَسمَعُ صَوتَهُ ولا نَرى شَخصَهُ ، وإنّهُ لَیَحضُرُ حیثُ ما ذُکِرَ ، فمَن ذکَرَهُ مِنکُم فلْیُسَلِّمْ علَیهِ ، وإنّهُ لَیَحضُرُ المَوسِمَ کُلَّ سَنةٍ فیَقضی جَمیعَ المَناسِکِ ویَقِفُ بعَرَفَةَ فیُؤمِّنُ على دُعاءِ المؤمِنینَ ، وسیُؤنِسُ اللّه ُ بهِ وَحشَةَ قائمِنا فی غَیبَتِهِ ، ویَصِلُ بهِ وَحدَتَهُ.

امام رضا (علیه السّلام) می فرمایند:

   خضر[ع] از آب حیات نوشید و از این رو زنده است و تا روزى که در صور دمیده شود نمى میرد. او نزد ما مى آید و سلام مى کند و ما صدایش را مى شنویم امّا خودش را نمى بینیم. هرجا اسمش برده شود، حاضر مى شود. بنابراین، هریک از شما نام او را برد، به وى سلام دهد. هر سال در موسم حج حاضر مى شود و تمام مناسک را به جا مى آورد و در عرفه مى ایستد و براى دعاى مؤمنان آمین مى گوید. زودا که خداوند او را انیس تنهایى قائم ما، در زمان غیبتش قرار دهد و به وسیله او، وى را از تنهایى به در آورد.

(کمال الدین : 390/4 | وبسایت «کتابخانه احادیث شیعه») - تصویر از حرم مطهر امام رضا(ع)

برگزیده خداوند برای اداره امور بندگان

الإمامُ الرِّضا علیه السلام:

  إنّ العبدَ إذا اختارَهُ اللّه ُ عزّ وجلّ لاُمورِ عبادِهِ شَرحَ صَدرَهُ لذلکَ، وأودَعَ قلبَهُ یَنابِیعَ الحِکمةِ، وألْهَمهُ العِلمَ إلهاما، فلَم یَعْیَ بعدَهُ بجوابٍ ولا یَحیرُ فیهِ عنِ الصّوابِ.

اداره امور بندگان,برگزیده خداوند,برگزیده خداوند برای اداره امور بندگان,حدیث درباره مدیریت,حدیث درباره اداره امور بندگان

امام رضا علیه السلام :
   هرگاه خداوند عز و جل بنده اى را براى [اداره] امور بندگانش برگزیند براى این امر به او شرح صدر عطا مى کند، چشمه هاى حکمت را در دلش جارى مى سازد و به او علم و دانش الهام مى فرماید که از آن پس، از پاسخ هیچ چیز درنمى ماند و در یافتن راه درست سرگردان نمى شود.

(الکافی: 1 /202 /1)

فضیلت زائران قبر امام رضا(ع) از زبان حضرت

وَ عَنِ الرِّضا (علیه السّلام) :

   اِنَّ زُوّارَ قَبْرى لَأَکْرَمُ الْوُفُودِ عَلَى اللّه ِ یَوْمَ الْقِیامَةِ، وَ ما مِنْ مُؤْمِنٍ یَزُورُنى فَیُصیبُ وَجْهَهُ مِنَ الْماءِ اِلاّ حَرَّمَ اللّه ُ تَعالى جَسَدَهُ عَلَى النـّارِ.

امام رضا (علیه السّلام) فرمود:
    زائران قبرم از گرامى ترین گروههایى اند که روز قیامت، بر خدا وارد مى شوند. هیچ مؤمنى نیست که مرا زیارت کند و در راه زیارتم بر چهره اش قطره آبى بچکد، مگر آنکه خداى متعال، بدن او را بر آتش دوزخ حرام مى کند.

(عیون اخبار الرضا (علیه السّلام)، ج 2، ص 248)

زائر قم، زائر مشهد

امام رضا (علیه السّلام):

مَن زارَها بِقُمَّ کَمَن زارَنی؛

امام رضا (علیه السّلام):

   هر کس (حضرت معصومه علیها السلام) را در قم زیارت کند، چنان است که مرا زیارت کرده است.

کامل الزیارات، ص 536

یا رئوف یا رحیم؛ ذکری برای سختی ها و گرفتاری ها

الإمامُ الرِّضا (علیه السّلام):

رأیتُ أبی علیه السلام فی المَنامِ فقالَ: یا بُنَیَّ، إذا کُنتَ فی شِدّةٍ فأکْثِرْ أنْ تقولَ:«یا رؤوفُ یا رحیمُ»، والّذی تَراهُ فی المَنامِ کما تَراهُ فی الیَقَظةِ.

ذکری برای سختی ها,ذکری برای گرفتاری ها,ذکری از امام کاظم(ع) برای سختی ها و مشکلات,ذکر برای گرفتاری ها,ذکر یا رئوف یا رحیم,یا رئوف یا رحیم

امام رضا (علیه السّلام):

    پدرم را در خواب دیدم فرمود: پسرم! هرگاه در سختى و گرفتارى بودى جمله «یا رئوف یا رحیم» را فراوان بگو و آنچه در خواب مى بینى چنان است که در بیدارى مى بینى.

(مُهج الدعوات : 397)

تصویر از حرم مطهر امام رضا(ع)

از وداع امام رضا(ع) با قبر پیامبر(ص) تا حرکت به سوی خراسان

وداع امام رضا(ع) با قبر پیامبر(ص)

   امام رضا علیه السّلام چاره ای جز اجابت خواستۀ مأمون نداشت. پس به سر قبر جدّش رسول خدا صلّی الله علیه و آله رفت و وداع آخرین را انجام داد زیرا می دانست که این آخرین دیدار اوست. محول سجستانی روایت می کند که چون مأمور برای بردن امام رضا علیه السّلام به مدینه آمد من در مدینه بودم، پس امام داخل مسجد شد تا با قبر جدّش رسول خدا(ص) وداع کند، و چندین بار با آن وداع کرد و صدایش به گریه و شیون بلند شد. رفتم جلو و به او سلام کردم و او جواب سلام مرا داد و من برای آن وضع به او تبریک گفتم. پس او علیه السّلام فرمود: رها کن، من از کنار قبر جدّم(ص) دور می شوم و در غربت می میرم و در کنار هارون دفن می شوم.

   محول گفت: من به دنبال او خارج شدم و همراه امام رفتم تا اینکه امام در طوس درگذشت و کنار هارون دفن شد. ¹

امام به خانواده اش دستور داد که برای او گریه کنند

    امام رضا علیه السّلام می دانست که دیگر به نزد خانواده و وطن خود بر نخواهد گشت، پس خاندانش را جمع کرد و دوازده هزار دینار بین آنها تقسیم نمود و گفت که هرگز به نزد آنان بر نمی گردد، و به آنها دستور داد که برایش گریه و زاری کنند به طوری که صدای آنها را می شنید، و سپس با آنها آخرین وداع را کرد. ²

انتصاب امام جواد(ع) به امامت

   امام رضا فرزندش امام جواد علیهما السّلام را به جای خود منصوب کرد، و او هفت ساله یا بیش از آن بود. امام داخل مسجد پیامبر(ص) شد و دستش را بر لبۀ قبر شریف نهاد و فرزندش را به قبر چسباند و نزد جدّش رسول خدا(ص) طلب حفاظت برای او کرد و سپس به فرزندش گفت: به تمام وکلا و خدمتکارانم گفته ام که از تو شنوایی داشته باشند و پیرویت کنند. و به اصحابش او را معرفی کرد که جانشین وی خواهد بود. ³